عکس العمل بیمار روی صندلی دندانپزشکی

چرا اين دنتيستها موقعي كه دارند روي دندونها كار مي كنند و دستشون تا آرنج توي دهن مريضه سوال مي پرسند و انتظار دارند بيمار جواب بده.
پاسخ اينه كه دندانپزشكان معمولا درك بالا و هشيارانه اي از Body Language بيمارهاشون دارند. كوچكترين تغيير حالتي در چهره بيمار يا وضعيت قرار دادن اندامهاي بدن(؟!) و حركت دستهاي بيمار مورد توجه دندانپزشكه و اون رو براي خودش تفسير مي كنه. اينه كه ممكنه وقت وبيوقت از بيمار بپرسه درد داري؟ يا حالت خوبه؟ يا خسته شدي؟ يا مي توني باز هم تحمل كني؟ يا زن من مي شي؟! (اين آخريه در موارد نادر)
شما به پرسشهاي دندانپزشك اگر فقط واكنش كوچكي هم نشان دهيد خودش متوجه جواب سوالش مي شه. مثلا آيا قبلا هم اين دندان پر شده ؟ با حركت جزئي سر و يا ابرو يا حتي حنجره (جدي مي گم) دكتر تا ته قضيه رو مي خونه.

ترميم دندان پس از درمان ريشه

راجع به ترميم دندان پس از درمان ريشه يا روت كانال.
اصولا بعد از درمان ريشه دندان ضعيف مي شه. به عبارت ديگه برداشت بخشهائي از ساختمان دندان بخصوص نواحي پوشش دهنده عصب دندانها براي اجراي درمان ريشه، دندان رو ضعيف و تاج باقيمانده را مستعد شكستن و ترك خوردن مي كنه. لذا ترميم دندان بعد از درمان ريشه در اسرع وقت يك اولويت درماني است.
براي انتخاب روش ترميم دندان بعد از روت كانال فاكتورهاي مختلفي وجود داره. شايد از نظر بعضي ها روكش كردن دندان (كراون) بهترين روش باشه. اين رو دندانپزشك با توجه به وضعيت بافتهاي باقيمانده ، وضعيت لثه ، سطح لثه اي لبه هاي دندان، پيش بيني از موفقيت درمان ريشه، فضاهاي خالي اطراف دندان، (نياز به بريج)، وجود ماده ترميمي مناسب، مكان دندان در فك و صد البته جيب بيمار و دخل مطب تشخيص مي ده. در مواقعي هم اصلا گذاشتن كراون بدون انجام جراحي كوچك پريو (افزايش طول تاج ) امكان پذير نيست. بعضي مواقع روكش واقعا لزومي پيدا نمي كنه. مثلا موقعي كه يه دندان دو يا سه ديواره رو با ضخامت خوبي حفظ كرده و كانديد ترميم توسط آمالگام و يا كامپازيت و با استفاده از يك پست آماده داخل كانال (پين چسبنده يا پيچ شونده كه نوع پيچ شونده اش مي گن منسوخ شده اما هنوز رواج داره) هست، چرا روكش؟ يا مثلا يه دندان پيش رو در نظر بگيريد كه به خاطر ضربه شديد نياز به عصب كشي پيدا كرده و كل ميناي دندان دست نخورده است و فقط حفره اي براي درمان ريشه براش تراشيده شده. روكش كردن اين دندان علي رغم تغيير رنگ پيدا كردن اون بايد آخرين درمان پيشنهادي به بيمار باشه. چرا كه ساختمان دندان به اندازه كافي مقاومت داره و همچنين تغيير رنگ رو هم مي شه با روش هاي مختلفي از بين برد.
البته همونطور كه عرض شد روكش نكردن يه دندان بعد از درمان ريشه گاهي هم يه اشتباه محضه و نتيجه دو عامل احتمالي هستش:
1- دندانپزشك وقت و حوصله اين كار را ندارد(كه بعيد است مگر آنكه دندانپزشك از لحاظ پراخت هزينه توسط بيمار احساس دو در شدن كند)
2- بيمار قادر به پرداخت هزينه روكش نبوده و به هر درماني با هزينه كمتر راضي باشد.(شايعترين علت)
3- دندانپزشك در پيش بيني آينده دندان در صورت فقدان روكش، اشتباه كند.