ترس از دندانپزشکی و استرس

دوست عزيزي راجع به استرس صندلي دندانپزشكي و راههاي مقابله با آن پرسيده. مبحثي در علم دندانپزشكي وجود دارد به نام Anxiety Reduction Protocol كه به راههاي كاهش اضطراب بيمار مي پردازد.
راههاي داروئي آن استفاده از يك آرام بخش قبل از مراجعه (مثلا ديازپام يا واليوم) و همچنين استفاده از يك Sedative در حين درمان (گاز نيتروس اكسايد) مي باشند. قرار دادن زمان ويزيت در ابتداي وقت صبح، صحبت كردن دندانپزشك با بيمار و اطمينان دادن به وي قبل از كار و درمعرض ديد قرار ندادن ابزار تيز و وحشتناك و عدم انجام اعمال دردناك به صورت خشن (قابل توجه گروههاي فشار) در دهان بيمار از موارد مطرح مي باشند.
به طور خلاصه وجود اضطراب فراوان خود عاملي است كه مي تواند به دپرسيون تنفسي و كاهش هوشياري بيمار و درنتيجه اختلال جدي در كار درمان و خلاصه ارائه يك درمان ناقص از سوي دندانپزشك بينجامد. بنابراين كنترل اضطراب از سوي بيمار به گونه اي اعتماد به نفس درمانگر را افزايش داده و به نفع طرفين مي باشد و بالعكس. بدين مفهوم كه هرقدر بيمار ناآرام باشد استرس وي ناخودآگاه به دندانپزشك نيز منتقل شده و ممكن است به ضرربيمار تمام شود.
براي بنده شخصا چنين مواردي برايم رخ داده و باعث شده يك جراحي خارج نمودن ريشه باقيمانده اي كه به طور معمول ظرف كمتر از 20 دقيقه به پايان مي رسد ، تا حدود 45 دقيقه طول بكشد.
در پايان پيشنهاد مي شود براي بيماري كه به شدت مضطرب است و به تعويق افتادن اعمال دندانپزشكي به علت اضطراب وي، سلامت بدن را تهديد مي نمايد از درمانهاي بيمارستاني (بيهوشي عمومي) كمك گرفته شود كه البته مطلوب نيست.